Odliczając dni do wyjazdu do Dominikany marzyłam o dwóch rzeczach: o słońcu i o awokado. Tutejsze awokado zasługuje na osobny wpis, ale skoro zaczęłam w ostatnim poście o salsach i chipsach to pozwólcie, że najpierw pociągnę ten temat.

Obok salsy pomidorowej, drugi najlepszy dodatek do chipsów z tortilli to oczywiście guacamole. Brzmi egzotycznie, smakuje bosko, a wszystkie dobroczynne właściwości awokado sprawiają, że porcja chipsów z sosem w magiczny sposób zamienia się w zdrowy i pełnowartościowy posiłek.

Jest jeden warunek, żeby było naprawdę pysznie – musicie użyć naprawdę dojrzałych owoców, z czym w Polsce bywa problem. Na szczęście można już dostać awokado z odmiany hass, które jest bardzo kremowe i dlatego z całego serca namawiam Was, żeby użyć właśnie tych owoców.

Historia

Historia kulinarna bywa równie fascynująca jak historia światowych podbojów, zresztą często właśnie z nimi się łączy i z nich wynika. Tak jest również w przypadku guacamole. Pasta z awokado była znana już Aztekom, a po przybyciu Hiszpanów do Ameryki Centralnej zyskała nową nazwę oraz kilka nowych opcjonalnych dodatków.

Przed Cortezem Montezuma II, ostatni władca Tenohtitanu, czyli państwa Azteków leżącego na terenie dzisiejszego Meksyku, spożywał pastę z awokado za pomocą miękkich tortilli. Awokado, zwane w języku Nahuatl ahuacatl (czyli jądro, co, jak się przyjrzeć temu owocowi, ma sens) było rozcierane z sokiem z dojrzałych pomidorów oraz solą w kamiennych moździerzach o nazwie molcajete, które w Meksyku są używane do dziś. Tak powstawał sos o nazwie ahuacamolli (od słów ahuacatl, czyli awokado oraz molli, czyli sos).

Hiszpanie, być może zachęceni powszechnym wśród Azteków przekonaniem o tym, że awokado to afrodyzjak, bardzo chętnie włączyli je do swojej diety. Nie umieli jednak wymawiać trudnych nazw w języku Nahuatl. Z tego powodu ahuacatl stało się aguacate (hiszp. awokado) a molli – mole, z kolei królewskie danie ahuacamolli stało się guacamole. Transformacji uległa również lista składników sosu – z czasem poszerzono ją między innymi o cebulę, kolendrę i limonkę – wszystkie dziś mocno kojarzone z kuchnią meksykańską, a tak naprawdę sprowadzone tam właśnie dopiero przez Hiszpanów.

Dziś podstawowe guacamole składa się z awokado z dodatkiem soli i soku z limonki. Potem następuje długa lista potencjalnych ingrediencji, takich jak: pomidor, chili, kolendra czy oliwa z oliwek.

Mój przepis, jak zwykle, skłania się ku prostocie.

Guacamole

2 awokado odmiany hass (na zdjęciu lokalna dominikańska odmiana)

sok z jednej limonki

szczypta soli

opcjonalnie:

pół garści posiekanej kolendry

pół drobno posiekanej czerwonej cebuli

pół ząbka czosnku przeciśniętego przez praskę

pomidor pozbawiony gniazd nasiennych i pokrojony w kostkę

drobno pokrojona papryczka chili

chlust oliwy z oliwek

1. Awokado przetnij na wzdłuż na pół, wyjmij pestkę.
2. Trzymając połówkę w jednej dłoni posiekaj awokado w skórce za pomocą widelca
3. Posiekany miąższ awokado przełóż do miseczki
4. Dodaj pozostałe składniki i wszystko wymieszaj, rozgnieć dodatkowo widelcem, zostawiając jednak grudki.
5. Spróbuj i jeśli uznasz za słuszne dodaj więcej soku z limonki lub soli.
6. Guacamole nie lubi leżakować – zjedz wszystko od razu, to nie będzie trudne.

Jeśli spodobał się Wam ten wpis, lub posmakowało guacamole, jeśli macie ochotę śledzić naszą codzienność w Dominikanie – zapraszam na nasz fanpejdż na FB! Nieuststająco zachęcam również do komentowania postów na blogu – Blogs Feed on Comments :) Dziś wyruszamy na objazd wyspy – kierujemy się na północ, gdzie jest zupełnie inny świat… szykujcie się już na opowieści i zdjęcia!